Fons de Visser en Miriam Stokkingreef van de stichting ZindividU. © Annina Romita - artikel 17/06/2023 - Turbantia
Oud-Hengelöer Fons de Visser (53) kreeg in 2011 de diagnose kwaadaardige hersenkanker met een levensverwachting van nog maar vijftien maanden. Twaalf jaar later leeft hij nog altijd. „Volg de adviezen van de arts op, maar pak vooral ook zelf de regie. Ik wil niet zeggen dat dat alles is. Ik heb natuurlijk ook het geluk gehad dat de ziekte niet terugkeerde.” Samen met zijn vrouw richtte hij ZindividU op en wil hij lotgenoten helpen.
Zijn wil om te overleven is enorm. „Ik voel me harstikke fit”, zegt Fons de Visser met een brede lach. Hoe anders was dat in 2011. Na een epileptische aanval ging hij gestrekt naar het ziekenhuis. „Dat was al een signaal dat het mis was”, zo geeft hij aan. En mis was het inderdaad. In zijn hersenen werd een glioblastoom ontdekt. „Zo’n blastoom noemen ze ook wel de Terminator. Dan weet je het wel.”
Vijf jaar
Hij werd geopereerd in het Utrecht Medisch Centrum. „En dan hoor je wat de prognose is. Meer dan 80 procent van de patiënten is binnen vijf jaar overleden. Drie op de duizend patiënten kunnen overleven. Destijds werd er weinig onderzoek naar gedaan. Je ging toch dood met zo’n glioblastoom.”
Hij kreeg een combinatie van chemo en bestraling. En losse chemokuren. Hij leeft nog altijd. Halfjaarlijks gaat hij door de scan. „Ze zien weinig meer. Mogelijk nog wat littekenweefsel of bestralingsschade, zegt de arts.”
Zijn vrouw, Miriam Stokkingreef, weet nog goed wat er in het ziekenhuis destijds werd gezegd tegen haar: „Je begrijpt toch wel dat hij doodgaat? Dat werd ons heel duidelijk gemaakt.” Fons: „Ik had de euthanasieverklaring al ingevuld, want ik wilde niet onnodig lijden. De begrafenis was ook al geregeld, dat gaf rust. Je gelooft wat de arts zegt. Maar een innerlijk stemmetje in mij zei: het loopt niet zo’n vaart. Ik ben altijd al een optimist geweest.”
Je gunt jezelf de tijd niet om te genieten van dingen. Totdat er een stok in het wiel wordt gestoken
Fons de Visser
Langdurige stress
Destijds op zijn 42e was hij financieel adviseur, net in dienst gekomen bij de Belastingdienst Hengelo. Zoals hij aangeeft, ging hij zakelijk en privé door een lastige periode. „Ik stond onder langdurige stress. Altijd iets moeten, bewerkte voeding eten, weinig bewegen. Je gunt jezelf de tijd niet om te genieten van dingen. Totdat er een stok in het wiel wordt gestoken”, zo denkt hij terug over die tijd.
Hij besloot na de operatie het roer helemaal om te gooien. Homeopathie, acupunctuur, ademhalingstechniek. Hoe sterker het lichaam, hoe beter de behandelingen konden worden doorstaan. Hij schakelde zelfs een energetisch healer in waarmee hij zijn oude jachtige leven definitief achter zich liet. Hij kocht een racefiets en trok erop uit. Als yogadocent geeft hij nu Chi Neng Qigong-lessen, een Chinese bewegingsleer.
Overleden lotgenoten
Hij erkent zonder meer dat de factor geluk een grote rol heeft gespeeld bij zijn genezing. De ziekte keerde niet terug. Niet iedereen heeft dat geluk. „De voorstellen van de arts waren de basis voor mij. Als je dan ook je eigen regie pakt over je gezondheid, kun je meer dan je zelf denkt. Ik heb mezelf willen genezen, denk ik maar. Maar dan nog, ik besef heel goed dat dat niet alleen maar de oplossing is. Ik sprak met lotgenoten die inmiddels zijn overleden. Dat is de realiteit. Ik ben bevoorrecht dat ik nog mag leven. Ik weet nu nog niet hoe de tumor heeft kunnen ontstaan. Een combinatie van dingen denk ik, waarbij de stress de overhand had.”
De regie nemen over je eigen gezondheid, daar gaat het om bij stichting ZindividU die Fons de Visser en Miriam Stokkingreef in 2015 oprichtten. De Visser: „We willen een gids voor mensen zijn tijdens hun behandeling. Hen voorhouden dat ze een zinvolle invulling aan hun leven kunnen geven. Weg uit de negativiteit. Met praktische ondersteuning van ons. We kun je adviseren in zaken zoals reïntegratie naar werk of mantelzorg. Er moet veel geregeld worden met instanties. Wij helpen je op weg in het doolhof van de gezondheidszorg, om je conditie te verbeteren bijvoorbeeld.”
Geen verdienmodel
De stichting die werkt vanuit Paramedisch Centrum de Bleekerij in Boekelo moet het hebben van donaties. ZindividU is geen verdienmodel. De stichting vraagt geen geld voor haar diensten. Miriam heeft een eigen administratiekantoor waaruit ze inkomsten heeft, Fons heeft een IVA-uitkering.
Je staat er niet alleen voor. Wij helpen jou verder op weg
Zij kreeg een aantal jaren geleden baarmoederhalskanker en herstelde daarvan. „Wij zetten mensen weer in hun kracht en kijken wat verder nodig is. Wat kun je zelf doen ondanks de diagnose? Wij organiseren regelmatig evenementen om lotgenoten en hun naasten of andere geïnteresseerden samen te brengen. Varen op de Dinkel, parachutespringen in samenwerking met Stichting Buddies in Rotterdam. Wij doen alles vanuit ons hart.”
Eigen pad
„Ieder heeft zijn eigen pad te lopen”, zegt hij. „Dat is lastig als je zo’n fatale diagnose hebt gekregen. Je staat vol in het leven en ineens krijg je die boodschap. Belangrijk is om het heft zelf weer in eigen handen te nemen en te luisteren naar je arts. Dan nog is het uiteraard afwachten hoe de ziekte zich ontwikkelt.”
Meer informatie via of zindividu.nl of mail fons@zindividu.nl.